Sen Gidince...

Sen gittikten sonra

Uzun bir süre sanki nefessiz kaldım

Her soluk alışımda canımın farklı acıdığını

Kalbimin de benim gibi parçalanarak yandığını hissettim.

Önce müziğe,

Sonra renklerime küstüm

Aşığı olduğumuz Şehrin ışıkları,

rengarenkti

ben ise Siyah Beyaz ya da Gri

Yaza girmiş olsak da benim kışım yeni başlamıştı

Hayallerimi de saklamıştım karların altında

Artık koklayamayacağını öğrendiğim;

1 cm fazla kesilse kıyamet kopardığım, hiç kıyamadığım saçlarımı, tanımadığım bir makasa teslim ettim.

Çevremdeki mutlu insanlardan hep kaçtım

çoğu zaman da onlara kızdım nasıl gülebilirler diye

Ne güneşin batışı

Ne ayın yakamozu

Ne de gökyüzünün rengi önemliydi benim için

Henüz konuşmaya başlamamış

küçücük bir çocuk gibiydim sanki

Kendince derdini söyleyen, Kimsenin gerçekten sıkıntısını anlayamayacağı,

Sadece tahmin edebileceği

Devamlı ağlayan, isyan eden bağıran küçücük bir çocuk

evet gerçek tanım buydu benim için

bu arada, bu zamana kadar döktüğüm gözyaşlarımın ne kadar anlamsız olduğunu da öğrenmiştim  

çünkü bu akan yaşlar 

ne kavga ne kıskanclık ne de diğer saçma bir sebep yüzünden dökülüyordu bu sefer

sensiz kaldığım için akıyordu.

belki de bu yüzden yakıyordu gözlerimi,

belki de bu yüzden tıpkı bir asit gibi eritiyordu tenimi

Her sabah karşılaştığım aynada, sanki tanımadığım yabancı bir yüz bakıyordu donuk ışıltısız gözleriyle bana.. 

Biliyor musun

Artık Ben de yoktum, esasında beni de alıp gitmiştin yanına..

Sensiz bir Ben yaşıyordu daha doğrusu yaşamaya çalışıyordu bu dünyada...Saçma, anlamsız, neden, nerde kelimeleriyle nefes alıyordu.

Sonunda

her zaman bana bahsettiğin boşluğun içindeydim işte 

Gerçek yalnızlıkla başbaşaydım 

Ben Sensiz kalmıştım..

Ben Kaybolmuştum...

Uzun bir süre bekledim yine de gelmeni

Bunun degil dönüşü, Hayali bile yoktu oysa...

Bir daha dönmeyeceğini anlayınca gökyüzündeki bulutlara bakmaya başladım

gözlerini ya da gülüşünü bulmak umuduyla.

Bu arada Martılarla da arkadaş oldum

Yanıma yaklaşan kedi, köpek, kuş ne olursa olsun..

Konan bir uğur böceği veya bir kelebekle

Ruhun içlerinde gizliymiş gibi konuştum, dertleştim

Yolda giderken önüme çıkan çiçeği sen gönderdin sayıp yerden alıp sevdim, sakladım

Yine beni çiçeksiz bırakmadın diye göğe bakarak teşekkür ettim.

Her gece iyi uykular mesajını dinleyerek yatıp,

her sabah yine senin günaydınınla başladım

Anlamlı, anlamsız Sayısız şiir yazdım hatırlamadığım

özlemimi tanımlamak için

fakat yeterli olmadı..

Ama En çok

En çok fotoğraflarımıza baktım, yaşadıklarımızı düşündüm sevgiliş

Bazen nefesim kesilerek ağladım

bazen de gülümsedim

çoğu zamanda iyi ki dedim

iyi ki

iyi ki

Bir tek

Bir tek paylaştığımız hiçbir an için pişman olmadım.

Sadece herşeyi ile tekrardan yaşamak istedim

tekrardan

seninle

aynı tutkuyla sevgilim...